بیلاخ

در زمان حمله مغولان به ایران بی رحم ترین سردار آنان

بیلاخوخان نام داشت

به طوری که مخالفان خود را بعد از دستگیری به سادگی نمی کشت

و یکی یکی انگشت های آنان را قطع می کرد.

در این بین یکی از سرداران ایرانی دلیر به نام بامشاد

که از نوادگان سردار بزرگ ایرانی یعنی پومپه دیوث بود

بر ضد او قیام کرد و در طی نبردهای بسیار بلاخره دستگیر شد

4 روز از دست گیری او می گذشت,

در حالی که 4 انگشت او از دست راستش قطع شده

و تنها انگشت شصتش باقی مانده بود

او به کمک یارانش از زندان فرار کرد و بعد از تجهیز قوای دوباره

به جنگ بیلاخو خان رفت,او را از پا دراورد

و سپس ناحیه بزرگی از ایران را آزاد

و بر تخت فرماندهی آن منطقه نشست.

مردم که سر از پا نمی شناختند به خیابان های شهر آمده

و به احترام او 4 انگشت خود را جمع کرده

و انگشت شصت خود را به یکدیگر نشان می دادند

از آن پس این رسم بی لاخ نام گرفت

و اگر کسی از کار کسی دیگر خوشش می آمد به او بی لاخ می داد

کم کم این رسم به بلاد کفر نیز منتقل شد

و از بیلاخ به بیلایک وسپس لایک تبدیل گردید.

حال این سوال پیش می آید

چرا این حرکت در نزد ایرانیان به معنای بدی جا افتاده است

خب بسیار ساده است ،‌ مغولان تا سالها بر ایران حکومت کردند

آنها که تاب تحمل این حرکت را در ایرانیان نداشتند

هر کسی را که بی لاخ میداد به زندان می انداختند

ازین رو ایرانیان به سربازان مغول بی لاخ می دادند و فرار می کردند

این چنین شد که این رسم کم کم شکل بدی به خود گرفت